فعل to be
فعلی است که حالتی از بودن و وجود داشتن را نشان میدهد این فعل نشان دهنده انجام کار نیست بلکه نشان دهنده بودن چیزی است.
این فعل چون نقش فعلی دارد باید بعد از فاعل بیاید اما برای در آوردن این افعال، فاعل شکل های مختلفی دارد.
I = اول شخص مفرد = با فعل = i am am
You= دوم شخص مفرد = با فعل = are you are
He = سوم شخص مفرد (مذکر) = با فعل = he is is
She = سوم شخص مفرد (مونث) = با فعل = she is is
It = سوم شخص مفرد (اشیا و حیوان) = با فعل = it is is
You = اول شخص جمع = با فعل = you are are
We = دوم شخص جمع = با فعل = we are are
They = سوم شخص جمع = با فعل = they are are
چه زمانی از فعل to be استفاده می کنیم
برای گفتن این موارد
۱٫ سن age
She is 8 years old
I am 21
۲.وضعیت تاهل marital status
She is married
He is single
۳٫ محل تولد origion
I am from Iranian
We are from Iran
۴٫شغل job
He is a student
She is a teacher
۵٫ مذهب religion
He is a Muslim
She is a Christian
۶٫ جنسیت gender
Roya is a girl
Sirous is a man
۷٫ آب و هوا weather
It is cold.
It is sunny.
۸.زمان time
It is ten o’clock
It is half past three
۹٫مکان place
I am here.
They are in Tehran.
۱۰٫ احساسات feel
They are sad.
He is happy.
۱۱. احوالپرسی greeting
How are you?
I am good.
۱۲٫ معذرت خواهی to apologize
I am sorry.
I am late.
۱۳٫ توصیف چیزی to describe things
It is an old film.
It is expensive.
یک پاسخ